مسئله ی اعتقاد به منجی موعود و شخصی که همه عالم رو اصلاح می کنه،یک مساله ی بین المللی و جهانیه. همه ی ادیان و فرقه های عالم معتقد به ظهور او هستن و همه ی انبیا گذشته و رهبران مذهبی،پیروانشون رو به اومدن مصلح غیبی و تشکیل دهنده حکومت واحد جهانی بشارت دادند.در هر یک از آیین و ادیان و مکاتب و ملل و اقوام از مصلح جهانی با تعبیرهای متناسب بافرهنگ خودشون نام برده شده و سخن گفته شده است.
حضرت مهدی (عج) در آیین زردشت به نام "سوشیانت یا سوشیانس "(نجات دهنده بزرگ جهان) و در میان یهودیان به نام "ماشیع"(مهدی بزرگ) و در آیین هندی به نام "آواتارا" و در آیین بودایی به نام "بودای پنجم" و در میان برهمائیان به نام "ویشنو" ودر کتاب شاکمونی از کتب مقدس دادتک برهمائیان به نام"آخرین وصی ممتاطا"(محمد) و در کتاب پاتیکل به نام "راهنما" (هادی،مهدی) تعبیر نموده اند.و اهالی صربستان در انتظار "مارکوکرالیویچ" و ساکنان جزایر انگلستان در انتظار "آرتور" وایرانیان باستان در انتظار "گرزاسپه" و یونانیان در انتظار "کالویبرگ" و اقوام اسکاندیناوی در انتظار "اودین" و اقوام اروپای مرکزی در انتظار "بوخص" و اقوام آمریکای لاتین در انتظار "کوتزلکوتل" و چینی ها در انتظار "کرشنا" به سر می برند.